คุณแน่ใจหรือว่าคุณรอดแล้ว??

“...ผู้ที่ทนได้จนถึงที่สุด ผู้นั้นจะรอด” มัทธิว 24:13
“ท่านจะถูกคนทั้งปวงเกลียดชังเพราะเห็นแก่นามของเรา แต่ผู้ใดที่ทนได้ถึงที่สุด ผู้นั้นจะรอด” มัทธิว10:22
“ถ้าคนชอบธรรมจะรอดพ้นไปได้อย่างยากเย็นแล้ว คนอธรรมและคนบาปจะไปอยู่ที่ไหน” 1 เปโตร 4:18
..ฝ่ายคนทั้งหลายที่ได้ยินจึงว่า "ถ้าอย่างนั้นใครจะรอดได้" ลูกา 18:26

จากข้อพระคัมภีร์ข้างบน ทำให้ดิฉันเข้าใจมากขึ้นว่าความรอดไม่ใช่ของล้อเล่น!!!
ความรอดเป็นของประทานจากพระเจ้าผ่านทางพระบุตรองค์เดียวคือองค์พระเยซูคริสต์ ที่พระองค์ทรงแบกรับความบาปของพวกเราทุกๆ คน ไว้ที่พระองค์เอง เพื่อให้เราได้รับการไถ่ และได้กลับมาคืนดีกับพระบิดาพระเจ้าองค์บริสุทธิ์

แต่น่าเสียดายที่มีคนเอาความรอดอันมีค่าสูงส่งมาเหยียบย่ำโดยการสอนผิดๆ บิดเบือนจากความจริง (ทั้งที่โดยรู้ตัวและไม่รู้ตัว โดยผ่านการล่อลวงอันแยบยลของซาตานและสมุนของมัน) แล้วพาลูกแกะของพระเจ้าหลงหายออกนอกเส้นทางจากชีวิตนิรันดร์

หากความรอดนั่น ต้องแลกมาด้วยทั้ง เลือด เนื้อ และชีวิตของพระเยซูคริสต์แล้ว…
คุณคิดว่า… แค่การกล่าวคำอธิษฐานรับเชื่อสั้นๆ ตามการกล่าวนำของใครบางคน ที่เรียกตัวเองว่าเป็นผู้รับใช้พระเจ้า หรือศิษยาภิบาล ทั้งชอบทำตัวเป็นฟาริสียุคศตวรรษที่ 21 ที่หยิ่งยโสโอหังไม่ยอมฟังคำตักเตือนจากคนของพระเจ้า ทั้งยังปิดหูปิดตาไม่แสวงหาความจริงจากพระองค์ แต่เชื่อแบบผิดๆที่สอนต่อๆกันมา เลือกเชื่อเฉพาะส่วนที่ตนต้องการ ตามที่ได้เขียนไว้ในหนังสือของ มาลาคี 2:8-9…

“เจ้าเองได้หันไปเสียจากทางนั้น เจ้าเป็นเหตุให้หลายคนสะดุดเพราะเหตุราชบัญญัติ พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสว่า เจ้าได้กระทำให้พันธสัญญาของเลวีเสื่อมไป ดังนั้นเราจึงกระทำให้เจ้าเป็นที่ดูหมิ่นและเหยียดหยามต่อหน้าประชาชนทั้งปวง ให้สมกับที่เจ้ามิได้รักษาบรรดาวิถีทางของเรา แต่ได้แสดงอคติในการสอนราชบัญญัติ" ….

ทั้งๆที่หลักฐานก็มีอยู่อย่างชัดเจน ในพระคัมภีร์อันศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ และยังอ้างว่า ฉันBorn Christian!!มั่ง ฉันจบด็อกเตอร์จากเมืองนอกมั่ง ฉันเรียนจบโรงเรียนพระคริสตธรรมมั่ง ฉันรับใช้มา40 – 50 ปี มั่ง แล้วผู้ที่กล่าวคำรับเชื่อตามผู้นั้นก็ยังดำเนินชีวิตในความบาปเหมือนเดิมอยู่นั้น สมควรกับของประทานอันมีค่ายิ่งจากสวรรค์หรือไม่??? พระเจ้าบอกให้เราไปทางประตูที่คับของพระเยซู แต่หลายท่านกลับลืมสอนเน้นย้ำถึงทางที่แคบที่เราจะต้องบากบั่นเพื่อเขาสู่แผ่นดินสวรรค์

เพราะว่า “ผู้ที่หาพบก็มีน้อย”

“จงเข้าไปทางประตูแคบ เพราะว่าประตูใหญ่และทางกว้างนั้นนำไปถึงความพินาศ และคนที่เข้าไปทางนั้นมีมาก เพราะว่าประตูซึ่งนำไปถึงชีวิตนั้นก็คับและทางก็แคบ ผู้ที่หาพบก็มีน้อย”
มัทธิว 7:13-14

ก่อนอื่นดิฉันขอปูพื้นฐานเกี่ยวความรอดก่อนค่ะ เพราะคนทั่วไปที่ยังไม่รู้จักการดำเนินชีวิตกับพระเจ้าก็จะงงๆกับคำว่าความรอด(Salvation) เรามักจะใช้คำง่ายๆในการอธิบายว่า

“ถ้าเราเกิดหนึ่งครั้งจะตายสองครั้ง แต่ถ้าเราเกิดสองครั้งจะตายแค่ครั้งเดียว”

• “ถ้าเกิดหนึ่งครั้ง จะตายสองครั้ง” คือ เมื่อคนๆหนึ่งเกิดมาจากครรภ์มารดา เราเรียกว่าการเกิดฝ่ายเนื้อหนังคือการเกิดครั้งที่หนึ่ง แล้วถ้าคนนั้นดำเนินชีวิตไปเรื่อยตามครรลองของชาวโลกทั่วๆไป เมื่อเขาตาย จะตายถึงสองครั้ง คือ 1).การตายฝ่ายร่างกายหรือเนื้อหนัง และ 2).การตายฝ่ายวิญญาณด้วย
  การตายฝ่ายวิญญาณนั้น จะทำให้ถูกตัดขาดจากความสัมพันธ์กับพระเจ้าและเนื่องจากจิตวิญญาณของเรานั้นเป็นอมตะ (Immortal) หรือไม่มีการดับสูญ ฉะนั้นก็ต้องการที่อยู่ แล้วเราที่เป็นคริสเตียนทุกคนรู้ดีว่านั่นคือการลงไปอยู่ในนรกชั่วกัลปาวสานตามที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ “แล้วความตายและนรกก็ถูกผลักทิ้งลงไปในบึงไฟ นี่แหละเป็นความตายครั้งที่สอง” วิวรณ์ 20:14

• “ถ้าเกิดสองครั้ง จะตายเพียงหนึ่งครั้ง” เกิดครั้งที่หนึ่งคือเกิดจากครรภ์มารดาหรือการเกิดในทางเนื้อหนังหรือการเกิดมาเป็นตัวเป็นตนอย่างพวกเรานี่ล่ะค่ะ ส่วนการเกิดครั้งที่สองนั้น คือการเกิดฝ่ายวิญญาณเมื่อเรามาเชื่อพระเจ้าผ่านทางพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ คือพระเยซูคริสต์ โดยความเชื่อว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าและเป็นผู้ที่สามารถไถ่เราออกจากความบาปทั้งหมดที่เราเคยทำมาตลอดชีวิตของเรา เราก็จะได้รับของประทานพิเศษจากพระเจ้าคือพระวิญญาณบริสุทธิ์ให้มาทำงานอยู่ในจิตวิญญาณของเรา นั่นคือเรามาถึงความรอดแล้ว…..คือการกลับมามีความสัมพันธ์อันดีกับพระผู้สร้างของเรา และชื่อของเราก็จะถูกบันทึกลงในหนังสือแห่งชีวิตบนสวรรค์ และถ้าเราดำเนินชีวิตที่เหลืออยู่นั้นโดยการดำรงอยู่ในความเชื่อในพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ ถวายร่างกายและจิตวิญญาณแด่พระองค์ เป็นของถวายที่มีชีวิตอยู่ พึ่งพาพระเจ้าทุกย่างก้าวของชีวิต และทำทุกอย่างตามน้ำพระทัยของพระองค์แล้ว เราก็จะไม่กลัวความตาย เพราะเรารู้ดีว่าเราจะตายอีกเพียงครั้งเดียว คือตายฝ่ายเนื้อหนัง และเรามีความหวังใจว่าจิตวิญญาณของเราจะได้กลับไปอยู่ในแดนบรมสุขเกษม หรืออยู่ในแผ่นดินสวรรค์ร่วมกับพระผู้ทรงสร้างของเราอย่างแน่นนอน
  

แต่……พี่น้องที่เรียกตัวเองว่าคริสเตียนคะ…. คุณเคยสำรวจชีวิตของคุณมั๊ยคะว่าคุณมั่นใจแค่ไหนในความรอดของคุณ?

บางคนจะตอบว่า แน่ใจซิ…เพราะว่าผมรับเชื่อพระเยซูแล้ว และรับบัพติสมาแล้วด้วยนะ

บางคนก็ตอบว่า แน่ใจซิ…ก็ศิษยาภิบาลเค้ายืนยันแน่นอนแล้วนี่

พี่น้องที่รักคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมากที่ดิฉันอยากจะแบ่งปัน เพราะว่าตั้งแต่ที่ดิฉันมาดำเนินชีวิตตามอยู่ในสังคมคริสตียนและได้แสวงหาพระเจ้าอย่างสุดหัวใจจริงๆ แล้วดิฉันสังเกตว่า หลายๆคนซึ่งรวมๆแล้วอาจจะมากกว่า 80% ที่เรียกตัวเองว่าคริสเตียนนั้น มีการดำเนินชีวิตที่แทบจะไม่แตกต่างจากครรลองของชาวโลกทั่วไปเลย

ขอนอกเรื่องนิ๊ดนึงนะคะ คือว่าดิฉันได้มาเชื่อพระเจ้าก่อนที่จะย้ายไปอยู่ที่อเมริกาประมาณ 1 ปี และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นระยะหนึ่ง พระเจ้าได้เปิดเผยให้ดิฉันได้เรียนรู้อะไรอย่างมากมาย แล้วพระองค์จึงเรียกกลับมาที่เมืองไทย ดิฉันจึงมีประสบการณ์คลุกคลีกับสังคมทั้งคริสเตียนไทยและคริสเตียนอเมริกันด้วย ดิฉันได้สังเกตเห็นว่า คนดีๆที่น่านับถือก็พอมีอยู่บ้างค่ะ แต่ที่แปลกมากคือส่วนใหญ่ยังมีความเย่อหยิ่ง มีความโลภ รักเงินทองมากกว่าพระเจ้า ฉ้อโกง อิจฉาริษยา ชอบนินทา ชอบตัดสินและตำหนิคนอื่น ยกตนข่มท่าน รักร่วมเพศ ล่วงประเวณี หน้าซื่อใจคด ปากพูดว่ารักพระเจ้าแต่การกระก็อีกอย่างหนึ่ง ฯลฯ

ดิฉันอยู่ที่โน่น (อเมริกา)เราถูกคนที่ไปโบสถ์เดียวกันโกงเงินอย่างไม่มียางอาย ด้วยความที่เราเป็นชาวต่างชาติก็ไม่อยากมีเรื่องกับใคร และด้วยพระเจ้าสอนให้เราอยู่อย่างสงบกับทุกคน (ฮีบรู 12:14 “จงอุตส่าห์ที่จะสงบสุขอยู่กับคนทั้งปวง”KJV) และดิฉันสังเกตดู ก็เหมือนกับว่าหลายๆคน ก็ไปโบสถ์ทั้งไทยและเทศ ก็ไปกันเพียงเป็นพิธี หรือไม่ก็ไปใช้โบสถ์เป็นสถานที่สำหรับการพบปะสังสรรค์กัน บ้างก็ไปใช้เป็นที่ติดต่อธุรกิจ ซึ่งดูแล้วสถานการณ์ก็ไม่ต่างจากสมัยที่พระเยซูยังทรงพระชนม์อยู่เลยที่ พระองค์ตรัสกับเขาใน มัทธิว 21:13 ว่า "มีพระวจนะเขียนไว้ว่า `นิเวศของเราเขาจะเรียกว่าเป็นนิเวศอธิษฐาน' แต่เจ้าทั้งหลายมากระทำให้เป็น `ถ้ำของพวกโจร'"

พี่น้องคะ คุณเห็นเหมือนที่ดิฉันเห็นมั๊ยคะ? ดิฉันว่า เรื่องนี้เป็นหัวใจของการดำเนินชีวิตคริสเตียนเลยนะคะ

มีหนังสือเล่มหนึ่งที่มีส่วนกระตุ้นให้ดิฉันมาใส่ใจกับเรื่องนี้มากขึ้น คือหนังสือ“เปิดภาพนรก”ของ คุณมรี่ เค แบ็กซ์เทอร์ (ไม่ได้ค่าโฆษณาหรอกนะคะ แต่ขอแนะนำว่าหาอ่านให้ได้ค่ะ)

พี่น้องคะ เคยคิดมั้ยคะว่า เหตุการณ์ในมัทธิว 7:21-23 ที่กล่าวว่า…..“ มิใช่ทุกคนที่ร้องแก่เราว่า `พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า' จะได้เข้าในอาณาจักรแห่งสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเราผู้ทรงสถิตในสวรรค์จึงจะเข้าได้ เมื่อถึงวันนั้นจะมีคนเป็นอันมากร้องแก่เราว่า `พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า ข้าพระองค์ได้พยากรณ์ในพระนามของพระองค์ และได้ขับผีออกในพระนามของพระองค์ และได้กระทำการมหัศจรรย์เป็นอันมากในพระนามของพระองค์มิใช่หรือ เมื่อนั้นเราจะแจ้งแก่เขาว่า `เราไม่เคยรู้จักเจ้าเลย เจ้าผู้กระทำความชั่วช้า จงไปเสียให้พ้นจากเรา'

ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดกับเราล่ะ??????

ที่น่ากลัวก็เพราะว่า เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว เราไม่มีสิทธิ์ต่อรองแล้วค่ะ เพราะว่ามันสายไปซะแล้ว!!!

จะดีกว่ามั๊ยค่ะ…..
ถ้าเราจะมาตั้งใจเดินตามพระเจ้าด้วยการทุ่มเทความรักให้กับพระองค์อย่างสุดหัวใจจริงๆ
ไม่ใช่รักแต่ปาก แต่การกระทำก็อีกอย่างหนึ่ง

คุณเห็น Key words นี้ “มิใช่ทุกคนที่ร้องแก่เราว่า `พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า' จะได้เข้าในอาณาจักรแห่งสวรรค์ แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเราผู้ทรงสถิตในสวรรค์จึงจะเข้าได้” ที่พระเยซูคริสต์เป็นผู้ตรัสเองแล้วใช่มั๊ยคะ

จะมีอะไรต่างจากนั้นอีกเล่า ทุกคำก็ตรงไปตรงมา ความหมายครบถ้วน

คุณก็อาจจะแย้งว่า อ้าวก็มีพระคัมภีร์เขียนไว้อีก

ในหนังสือโรม 10:13 ว่า “เพราะว่า `ผู้ใดที่จะร้องออกพระนามขององค์พระผู้เป็นเจ้าก็จะรอด

ใช่ค่ะ แต่นั่นเป็นบริบทที่เมื่อถูกกดขี่ข่มเหงอย่างรุนแรงและนำไปสู่การบังคับให้ละทิ้งความเชื่อหรือห้ามเอ่ยพระนามพระเจ้าพระเยซูคริสต์ เช่น เมื่อเขามาสั่งคุณให้คุกเข่าต่อหน้ารูปเคารพหรือพระอย่างอื่นที่ไม่ใช่พระยาห์เวห์แล้วให้ไหว้ ถ้าไม่ทำตามจะต้องถูกตัดศีรษะ

บางคนก็อาจจะยกข้อพระคัมภีร์จาก หนังสือโรม10:10 ว่า

“ด้วยว่าความเชื่อด้วยใจก็นำไปสู่ความชอบธรรม และการยอมรับด้วยปากก็นำไปสู่ความรอด”

แล้วได้อธิษฐานรับเชื่อด้วยปาก และอธิษฐานอย่างจริงใจ

แล้วศิษยาภิบาลก็ประกาศในที่ประชุมว่าผู้นั้นได้รับความรอดแล้วตั้งแต่วันนั้น
แต่เขาคนนั้นก็ไม่ได้มาโบถส์อีกเลย หรือมามั่งไม่มามั่ง และที่สำคัญที่สุดคือยังไม่พบการเปลี่ยนแปลงใดๆในชีวิตของเขาที่บ่งชี้ว่าเขาได้บังเกิดใหม่อย่างแท้จริงเลย...

แต่เขาก็ยังเชื่อมั่นอย่างคิดไปแบบเข้าข้างตัวเองว่าจากการอธิษฐานรับเชื่อแล้วนั้น เขาอธิษฐานอย่างจริงใจและเต็มใจ เขามั่นใจว่าได้รับความรอดแล้วอย่างแน่นอน

แต่ความจริงก็คือที่สุดแล้ว หากเขายังใช้ชีวิตอยู่ในความบาปเหมือนเดิม

ท้ายที่สุดคือไปสู่บึงไฟนรกค่ะ!!!!!

ทำไมน่ะหรือ????

เพราะความคิดของคุณไม่ใช่ความคิดของพระเจ้า...

"เพราะฟ้าสวรรค์สูงกว่าแผ่นดินโลกฉันใด วิถีของเราสูงกว่าทางของเจ้า และความคิดของเราก็สูงกว่าความคิดของเจ้าฉันนั้น " อิสยาห์55:9

ผู้รับใช้พระเจ้าเทียมเท็จสอนต่อๆกันมาว่า... ถ้าคุณอธิษฐาน รับเชื่อตามคำที่เขาบอก 2-3 ประโยค เขาก็จะรอด ซึ่งเป็นการทำร้ายลูกแกะอย่างร้ายกาจและพาหลงทางโดยสิ้นเชิง

หากเขาคนนั้นไม่มีใจที่แสวงหาพระองค์อย่างจริงจังในภายหลัง

แต่ถ้า...เขาเชื่อด้วยใจจริงๆแล้ว
...ก็จะต้องนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในความประพฤติ และแนวทางการดำเนินชีวิตก็ต้องเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

เพราะ คำว่า “ใจ”หรือ “Heart” ในพระคัมภีร์นั้นหมายถึง "ศูนย์กลางแห่งชีวิต"

และเมื่อ"เชื่อด้วยใจ" ก็คื “มีพระเจ้าเป็นศูนย์กลางของชีวิต”

พระวิญญาณบริสุทธิ์ก็จะนำให้เขาเริ่มมองเห็นความบาปของตัวเอง และเขาจะเกลียดความบาปที่เขาเคยทำอยู่นั้น
เช่น หากเขาเคยสูบบุหรี่ เขาก็จะเริ่มรู้สึกไม่ชอบกลิ่นอันน่ารังเกียจของมันและไม่สูบอีกเลย หากเขาเคยดื่มเหล้า หรือชอบนอนกับใครต่อใครโดยไม่เลือกหน้า หรือหญิงบางคนก็อาจจะเคยชอบแต่งตัวยั่วยวน หรือบางคนที่ชอบคุยโวโอ้อวด หรือมีความคุ้นเคยในความบาปใดๆก็แล้วแต่ เขาก็จะค่อยๆ หันหลังให้ความบาปเหล่านั้น เพราะพระเจ้าทรงสัญญาไว้ว่าพระองค์จะทรงประทานพระวิญญาณบริสุทธิ์ให้อยู่ด้วยกับผู้เชื่อและวางใจในพระองค์ทุกคน ตามหนังสือยอห์น 15:26 ที่พระเยซูตรัสกับเหล่าสาวกว่า…
.. “เมื่อพระองค์ผู้ปลอบประโลมใจที่เราจะใช้มาจากพระบิดามาหาท่านทั้งหลาย คือพระวิญญาณแห่งความจริง ผู้ทรงมาจากพระบิดานั้นได้เสด็จมาแล้ว พระองค์นั้นจะทรงเป็นพยานถึงเรา ...16:13 เมื่อพระองค์ พระวิญญาณแห่งความจริงจะเสด็จมาแล้ว พระองค์จะนำท่านทั้งหลายไปสู่ความจริงทั้งมวล ”

ชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไปนั้น เป็นอย่างค่อยเป็นค่อยไป และเป็นธรรมชาติ

เขาจะไม่รู้สึกฝืนในจิตใจ แต่จะมีสันติสุขอย่างที่โลกให้ไม่ได้
แม้อาจจะต้องเผชิญการทดสอบบ้างในบางครั้ง แต่ด้วยการพึ่งพาในกำลังของพระเจ้า

เขาก็จะผ่านไปได้ด้วยดี

ซึ่งต้องอาศัยความหนักแน่น และความอดทนอย่างมาก
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นก็จะเป็นไปตามระดับการเติบโตฝ่ายวิญญาณ

หรือตามระดับความสัมพันธ์ส่วนบุคคลที่แนบสนิทระหว่างเขากับองค์พระผู้เป็นเจ้า

เขาจะค่อยๆถ่อมใจลง ค่อยๆลดความเห็นแก่ตัวลงไปเรื่อยๆ มองเห็นความคิด มุมมอง คำพูด และการกระทำของตนเองที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไปในแนวทางที่ชอบธรรมของพระเจ้า

เขาจะชอบศึกษาเรื่องราวเกี่ยวกับพระเจ้า พระวจนะของพระองค์ และพยายามที่จะจดจำพระคำไว้ในใจให้มากที่สุด เพราะเขารู้ว่า พระวจนะเป็นความจริง เป็นอาวุธ และมีชีวิต

เขาอยากรู้อยากเห็นพระองค์มากขึ้นเรื่อย หิวกระกายหาพระองค์ตลอดเวลา

รู้สึกตื่นเต้นกับชีวิตใหม่ที่ได้รับ และทุกๆเช้าเขาก็อยากอ่านพระคัมภีร์เพราะเขาอยากรู้ว่าพระเจ้าจะตรัสอะไรกับเขาในวันนี้

เขาเชื่อและมีความหวังในชีวิต วางใจในพระเจ้าอย่างสุดหัวใจ เขาพยายามที่จะพึ่งพาและปรึกษาพระองค์ในทุกๆเรื่องโดยเฉพาะเรื่องใหญ่ๆในชีวิต ทำอะไรก็นึกในใจว่าพระเจ้าจะพอพระทัยหรือเปล่าน๊า??? เกรงว่าจะทำให้องค์พระวิญญาณบริสุทธิ์จะเสียพระทัย และไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น

หมั่นตรวจดูความบาปในตนเอง เมื่อระลึกได้และรู้สึกผิดก็สารภาพบาปกับพระองค์เสมอๆ

เป้าหมายของชีวิตคริสเตียน คือ ชีวิตที่บังเกิดผล

มัทธิว 7:16-20 คือมาตรวัดผลของการดำเนินชีวิตในพระคริสต์;

7:16 ท่านจะรู้จักเขาได้ด้วยผลของเขา มนุษย์เก็บผลองุ่นจากต้นไม้หนามหรือ หรือว่าเก็บผลมะเดื่อจากต้นผักหนาม
7:17 ดังนั้นแหละต้นไม้ดีทุกต้นย่อมให้แต่ผลดี ต้นไม้เลวก็ย่อมให้ผลเลว
7:18 ต้นไม้ดีจะเกิดผลเลวไม่ได้ หรือต้นไม้เลวจะเกิดผลดีก็ไม่ได้
7:19 ต้นไม้ทุกต้นซึ่งไม่เกิดผลดีย่อมต้องถูกฟันลงและทิ้งเสียในไฟ
7:20 เหตุฉะนั้น ท่านจะรู้จักเขาได้เพราะผลของเขา

ในที่นี้พระองค์เปรียบเทียบเราทุกคนก็เหมือนต้นไม้ และพระองค์จะประเมินผลชีวิตของเรา ตามการเติบโตและบังเกิดผลที่ดีหรือเลว และพระองค์จะเลือกเอาเฉพาะผลดีเท่านั้น!!

เพราะ ต้นไม้ทุกต้นซึ่งไม่เกิดผลดีย่อมต้องถูกฟันลงและทิ้งเสียในไฟ (บึงไฟนรก)!!!

บางคนก็จะหาข้ออ้างมาหักล้างความจริงของพระเจ้า โดยการเลือกเอาข้อพระคัมภีร์ที่ตอนเองรู้สึกว่าเหมาะสมกับตนเองแล้วก็ตีความเอาเองแบบเข้าข้างตัวเองอีก เป็นการกล่าวอ้างและตีความข้อพระคัมภีร์เพื่อสร้างความเชื่อมั่นอย่างผิดๆ (False Assurance)

เช่น ยกเอาเอเฟซัส 2:8 “ด้วยว่าซึ่งท่านทั้งหลายรอดนั้นก็รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อ และมิใช่โดยตัวท่านทั้งหลายเอง แต่พระเจ้าทรงประทานให้” มาอ้างเพื่อเอาตัวรอดทางความรู้สึกแล้วก็ยังใช้ชีวิตในความบาป นอนรอความรอดด้วยความหวังใจเทียมๆ

ถูกต้องค่ะ ที่ความรอดเป็นของประทานจากพระเจ้าไม่ใช่ด้วยตัวเราทำเองได้ เพราะพระเยซูคริสต์ทำเสร็จแล้วบนไม่กางเขน เราไม่ต้องไปถูกแขวนอีก แต่โดยความเชื่อด้วยใจ ตัวเราคนเดิมก็ตายไปแล้วและก็ฟื้นขึ้นมาแล้วกับพระองค์ และได้ชีวิตใหม่ซึ่งหมายถึงการเปลี่ยนแปลงทิ้งของเก่าที่เน่าๆไปแล้ว ไม่ใช่ยังขลุกอยู่กับตัวเน่าๆตัวเก่านั่น

ขอให้คุณอ่านพระคัมภีร์ข้อนี้อย่างช้าๆ และอ่านอย่างพินิจ พิจารณาค่ะว่า

“รอดโดยพระคุณเพราะความเชื่อ” หมายความว่าอย่างไร??

พระคัมภีร์ข้อนี้เชื่อโยงกับข้อที่แล้วค่ะ จากหนังสือโรม10:10 “ด้วยว่าความเชื่อด้วยใจก็นำไปสู่ความชอบธรรม...”
ก็คือ เชื่อด้วยใจที่มีพระเจ้าเป็นศูนย์กลางของชีวิตนั่นล่ะค่ะ

“ด้วยว่าเวลาที่ผ่านไปในชีวิตของเราแล้วนั้น น่าจะเพียงพอสำหรับการกระทำสิ่งที่คนต่างชาติชอบกระทำ คราวเมื่อเราได้ดำเนินตามกิเลสตัณหา ตามใจปรารถนาอันชั่ว เมาเหล้าองุ่น เฮฮาเอะอะเอ็ดตะโรกัน เลี้ยงกันอย่างหรูหราฟุ่มเฟือย และการไหว้รูปเคารพอันเป็นที่น่าเกลียด”

1 เปโตร4:3

ความเชื่อที่ปราศจากการกระทำก็ตายแล้ว!!!

“พี่น้องของข้าพเจ้า แม้ผู้ใดจะว่าตนมีความเชื่อ แต่ไม่มีการกระทำ จะได้ประโยชน์อะไร ความเชื่อจะช่วยผู้นั้นให้รอดได้หรือ?” ยากอบ 2:14

ขอให้ทุกคนจำไว้ว่า ไม่มีใครสามารถตอบแทนพระเจ้าได้ว่าคุณรอดแล้ว
นอกจากพระองค์เอง เพราะพระองค์เองเท่านั้นที่เป็น"ผู้พิพากษา"

คุณลองคิดดูนะคะว่า การที่คุณจะเข้าไปในบ้านของใคร เขาจะต้องรู้จักคุณ ไม่ใช่แค่คุณรู้จักเขา สมมติว่าคุณจะบอกว่าคุณรู้จักโอบาม่าและใครๆก็รู้จักเขาเหมือนกัน แล้วคุณจะเข้าใปหาเขาที่บ้าน ถ้าเขาไม่รู้จักคุณ เขาจะเชิญคุณเข้าไปในบ้านเขามั๊ยคะ??
ทำนองเดียวกันค่ะ ถ้าเราจะไปบ้านพระเจ้า เราเองรู้จักพระองค์ และใครๆก็รู้จักพระองค์ รวมทั้งผีมารซาตานก็รู้จักและเชื่อว่าพระองค์เป็นพระเจ้าองค์เดียวพระองค์และก็กลัวจนตัวสั่น (ยากอบ 2:19)

คำถามคือ… พระองค์รู้จักเราหรือไม่?????

“มิใช่ทุกคนที่ร้องแก่เราว่า `พระองค์เจ้าข้า พระองค์เจ้าข้า' จะได้เข้าในอาณาจักรแห่งสวรรค์
แต่ผู้ที่ปฏิบัติตามพระทัยพระบิดาของเราผู้ทรงสถิตในสวรรค์จึงจะเข้าได้” มัทธิว 7:21

คุณได้คำตอบที่ชัดเจนแล้วใช่มั๊ยคะ

เรามาแสวงหาพระองค์อย่างสุดหัวใจกันเถอะค่ะ เพื่อว่าพระองค์จะรู้จักและจำเราได้

“จงแสวงหาพระยาห์เวห์ เมื่อจะพบพระองค์ได้
จงทูลพระองค์ ขณะพระองค์ทรงอยู่ใกล้” อิสยาห์55:6

ขอพระเจ้าพระบิดา โดยองค์พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงช่วยนำทางท่านผู้อ่านทุกท่านให้ดำเนินชีวิตวันต่อวัน ก้าวต่อก้าว ลมหายใจต่อลมหายใจ...

ขอพระองค์ทรงนำท่านให้กระทำแต่สิ่งที่ถูกต้องในสายพระเนตรของพระองค์...

และอยู่ในเส้นทางอันชอบธรรมของพระองค์ตลอดไปเป็นนิตย์...

ทั้งขอพระองค์ทรงเปิดเผยพระองค์ให้ทุกท่านได้เห็นพระองค์อย่างที่พระองค์ทรงเป็น

เพื่อทุกท่านจะรักและยำเกรงพระองค์อย่างสุดหัวใจตามที่พระองค์สมควรได้รับ..

เพื่อพระนามของพระองค์ และเพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์แต่เพียงผู้เดียว

ข้าพเจ้าทูลขอในพระนามพระผู้ไถ่ของเรา

พระบุตรองค์เดียวของพระองค์

องค์พระมหาเยซูคริสต์เจ้า ...